فرهنگ کتاب سوز

مصیبت نامه                              

این جمعه هم مثل بعضی از جمعه ها رفته بودیم باغ متعلق

 به یکی از بستگان /آدمهای متفاوتی را در باغ می بینیم امروز مرد

هفتاد ساله ائی راوی داستان است                                                        

"ده پانزده سال پیش بدلیل جابجائی و کمبود جا در منزل جدید ناگزیر

مقادیری از وسائل اضافه از جمله تعدادی کتاب را بخانه تازه

نبردیم.وسائل اضافه را به سمسارها فروختم وتصمیم گرفتم کتابها را

هم ببرم جلوی دانشگاه و بفروشم                                      

کتابها را بار صندوق عقب کردم وتا جلوی دانشگاه رفتم .با چند

کتابفروش گنار خیابان بر سر قیمت مشغول چانه زنی بودم که ناگهان

شخصی از سر شانه مرا گرفت و گفت اینا چیه داری چکار میکنی؟

اتفاقا خانمم در ماشین بود .آنها چند کتاب را زیر و رو کردند و

دائم اسامی و مشخصات کتابها را با بیسیم به جائی میگفتند      

بالاخره مرا سوار ماشین خودشان کردند و جعبه کتابها را هم همراهم

کردند و حدود دو ساعت و نیم در خیابانها میگشتیم و ایشان با بیسیم

صحبت میکردند نهایتا گفتند که یک پیر مرد و پیر زن هستند و

اجازه گرفتند و ما را در کنار ماشینمان پیاده کرده و گفتند  کتابهایتان

را ببرید یالا زود باشید و الان کتابها در انباری خاک میخورد و

ما جرئت نکرده ایم که..............................."

در کتاب متون ادبی دانشگاه در سالها قبل شرح حمله مغول به نیشابور

نقل شده است                                   

.............و مغولان به شهر وارد شدند و سوختند و کشتند و رفتند اما

بر سر راهشان رود خانه ائی بود که مغولان از شهر صنادیق صحف

(جعبه های کتاب) را از کتابخانه شهر بیرون آوردند وجهت عبور

لشکریان از روی رودخانه استفاده کردند.                            

آیا لعنت آیا فحش آیا نفرین چه چیزی میتواند آتش خشم من را نسبت

به اقدام یک ملت فرهنگی که بنام خدا قیام کرده و آنوقت .........

را فرو نشاند؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟