چشم وگوش وقوه ادراک یک جامعه میباشند
برای ایجاد یک تمدن نیاز است که شاعران شجاع خیالپرداز
در سیر و سلوک خود راه های آسمانی را جهت ادامه
پیدا کرده و با بیانی لطیف آنرا منتقل کنند
نویسندگان با کاشتن و آبیاری بذر امید و نشاط و سرخوشی
دل جامعه را به پیشرفت راضی کرده و آنها را در پیمودن
راه همراهی کنند
خبرنگاران ایستادن حرکت و نقاط ضعف جامعه را دیده وفریاد
کنند و همیشه بعنوان چراغ قرمز مردم در برابر حکومت
و یا حداقل قسمتی از حکومت که را ه خطا می پیماید
بیایستد
حالا ما با شاعران مدیحه سرا و نویسندگان ترسو و خبرنگارانی
در بند و سانسور مواجهیم
این خواب و کابوس تمدن اسلامی در این شرایط به مرگ
منتهی میشود ولی هرگز به چرت تحقق چنین کابوسی هم
نمی رسد
من کی ام...برچسب : نویسنده : atelon4d بازدید : 172