تجربه-عرف18/2

در کشورهای اروپای غربی، معمولا دولتها، شبیه ایالات متحده

است. با این تفاوت که امریکا، دو حزبی است .ولی کشورهای

اروپائی چند حزبی، هستند.بعضی از احزاب اروپائی هنوز هم

گرایشات سوسیالیستی، دارند.وسوسیالیستها ، گاهی هم شریک

 قدرت سایر احزاب در تشکیلِ دولت، میشوند. اما بطور کلی

تماما امپریالیستی و طرفدار سرمایه و ارزش  دادن به انسان، هستند

در اروپای شرقی و بخصوص روسیه دولتها، هنوز نتوانسته اند

از رنگ و لعاب کمونیستی، خارج شوند. ولی آهسته آهسته بسمت

سیاست های سرمایه داری، در حال حرکت هستند.

دولتها ی کمونیست و سوسیالیست

جهت تشکیلِ این نوع از دولت، رای مستقیمِ مردم وجود ندارد

و معمولا کانونِ مرکزی احزاب، نسبت به انتصاب رئیس جمهور

اقدام کرده. و در ترکیب کابینه هم، دخالت مستقیم دارند.در قانون

اساسی اینگونه کشورها ،اصولا به هیچ دینی، اصالت داده نشده

و خدا را قبول ،ندارند.در سیستم کلی اینگونه حکومتها، به فرد

اهمیت داده نمی شود. و چیزی که مهم است. اجتماع و سیستم

است.از مزایای اینگونه تفکر، از بین رفتنِ فاصله های و حشتناک

طبقاتی و بر خورداری نسبی همه، تقریبا بصورت یکسان

از نوعی حق و حقوق، است.شکست و فروپاشی اتحاد جماهیر

شوروی، در آخرین دهه قرن بیستم، بیانگرعدم توفیقِ تفکر

کمونیستی، است. اما در تعدادی از کشورها از جمله چین

همچنان روشِ حکومتِ کمونیستی، وجود دارد.