قدرت نرم 27

ادامه مطلب

که هریک در جایگاه خود از ارزش و اهمیت خاصی

برخوردار بوده و هستند.اما دیگر آن تعداد خواننده و

طرفدار نیست که فعالیت این گروه نشریات را با صرفه

اقتصادی بکند لذا سازمانها و مراکز بخصوص با صرف

هزینه نسبت به انتشار نشریات مورد نظر خود اقدام

می کنند که این روش هم کم کم رو به افول است.این

رسانه های کاغذی هم تشکیل دهنده قدرت نرم

فرهنگی بودند که جامعه هدف آنها در مورد روزنامه ها

افراد با سواد بود ند و در مورد مجلات قشر جوان و

بانوان و خانواده ها بودند و اتفاقا تا میزان زیادی هم

نفوذ داشتند و هم سازنده بودند که در نهایت به تقویت

قدرت نرم فرهنگی منجر می شدند. از روزنامه ها ی

دارای عنوان گذشته میتوان از اطلاعات---کیهان— و

از مجلات میتوان به فردوسی-آیندگان-زن روز—جوانان

—اطلاعات هفتگی --کیهان ورزشی—سینما-جام جم و

(سپید و سیاه) و کیهان بچه ها و توفیق اشاره کرد.البته

بعضی از شهرهای بزرگ و استانها روزنامه و مجلات

محلی هم داشتند که با تیراژ محدود منتشر می شدند و

بسیاری از مردم ایران بالاخره خاطراتی از این نشریات

دارند که همین خاطرات نیز به نوبه خود یک قدرت نرم

فرهنگی می باشد

دنیا تا قبل از ظهور اینترنت و گسترش شبکه های

الکترونیکی با همین نشریات روزگار می گزراندند و

بنابراین سطح ارتقا فرهنگی و به تبع آن مطالباتشان

محدودبود .مطالب روزنامه ها و بخصوص مجلات

بشدت خوشایند و غیر جدی بودند و بغیر از مجله

آیندگان و فردوسی کمتر موضوع چالش برانگیز در

نشریات منتشر می شد.

در رابطه با نشریات کاغذی، ایران با تمام التهاب

و تحرکات گوناگون اجتماعی نتوانست به پای

کشورهای پیشرفته برسد

و استفاده از نشریات بصورت حیرت آوری کم و

محدود بود.  قیمت روزنامه ها بقدری پایین بود که

اگر بگویم نسل جدیدنمی تواند مقدار آنرا براحتی

تصور کن.یک روزنامه اطلاعات با حدود سی و پنج

ورق با قیمت سه ریال در اختیار مردم قرار

می گرفت یعنی هزار عدد از روزنامه می شد

سیصد تومان وده هزار روزنامه میشد سه هزار

تومان.جای تعجب و تاسف است که مردم از این

فرصت گرانبها برای رشد و ترقی بینش

و منش و اطلاعات عمومی استفاده نکردند و

زحمات عمر چندین متفکر و زحمت کش آگاه در

این روزنامه ها بدون نتیجه ماند.اغلب مردم عامی

و کم سواد، بیشتر به حرفهای منبری و پا منقلی

اعتماد داشتند و کلا با دیده بی اعتمادی به

نشریات توجه می کردند. این یکی از زمینه ها یی

بود که بی خبری عامه مردم از پیشرفتها و برنامه های

حکومت آن زمان تن به شورشی خانمانسوز و بی رحم

دادند. اگر خوانند گان عزیزم فرصتی پیدا کردند سری

به روزنامه ها و نشریات قبل از سال 57 بزنند تا متوجه

زحمات توانفرسای نویسندگان و خبر نگاران و مفسران

و حتی طنز نویسان بشوند.

در اغلب منابر آن زمان بدون ارائه دلیل و مدرک

مستند و درست به حکومت می تاختند و کارهای

عمومی و عمرانی حکومت را زیر سئوال می بردند که

البته این منش مخالفان است اما اینکه مردم ما عادت

کردند به گفته های دروغ و راست گوش بدهند و قبول

کنند و دلیل و مدرک مطالبه نکنند پدیده ایی حیرت آور

است. بی خبری و عوام بودن مردم تا اندازه ایی بود که

فردی متاسفانه از فامیل ما در اوایل شورش ادعا می کرد

که آخوندها میتوانند در ...

ادامه دارد