رهائی از دانسته گی 9

ادامه مطلب

در حالیکه چنین نیست و ذهن و مغز ما ، در

دریافت و آنالیز مراتب، با محدودیت مواجه هست.

حالا این محدودیت در افراد مختلف بسیار و یا

اندک، با هم تفاوت می کنند—گاهی ما بدون دقت

و عادت نگاه می کنیم-گوش می دهیم-مطالعه

می کنیم-لمس می کنیم -می چشیم و بو می کنیم

این گونه موارد اولا بسیار اندک و نایاب هستند و

انسان معمولا در مسیر اتفاقات خود بخود-- درگیر

درک و تجزیه و تحلیل مراتب می شود. و گاهی

اوقات هم سعی می کند. جریان وقایع را در حافظه،

بصورت خاطره ذخیره کند.حالا اگر اتفاقات پیش

امده طولانی بوده و از ظرفیت دریافت حافظه و

ذهن ما، فراتر برود. ما نکات اصلی و بر جسته

موضوع را انتخاب کرده و از روی بقیه، عبور

می کنیم. و ممکن است در همین فرایند، نیز در

تشخیص موارد با اهمیت، دچار اشتباه شده و یا

تسلسل وقایع و مطالب را از دست بدهیم- و در حالات

شدیدتر، مطالب عنوان شده در زمان حال با خاطرات

و ذهنیات قبلی، قاطی شده و بعد از دقایقی چشمها ی

ما روی هم رفته و به چرت می رویم. در حالیکه

گوینده همچنان به گفتار خود ادامه می دهد. ولی

دریافت ما از مطالب، نزدیک صفر بوده و شاید در

خواب هم برویم.البته این فرایند مربوط به یک جلسه

سخنرانی هست در حالیکه مواقع دیگری هم مانند دیدن

یک فیلم طولانی و یا دیدن یک مسابقه فوتبال هم این

موضوع پیش می اید. که در این صورت کل روند

شنیدن و دیدن مختل و تعطیل خواهد شد—پس دریافت

دقیق و قدرت تجزیه و تحلیل ما در مورد دریافتهای

مغزی کمی بیشتر از نیم ساعت است و اگر مجبور

باشیم که مطلبی را بشنویم و اراده کنیم تا واقعا به ظرفیت

و توان دریافت خود بیفزائیم، حداکثر یک ساعت توانائی انسان

ادامه دارد