رهائی از دانسته گی 11

ادامه مطلب

و در مورد ردیف اول تصمیم گیری قطعی نموده و

حکم صادر کرده و خود را مقید به قبول حکم

خودمان می کنیم—گاهی ممکن است ما ناچار

شویم خودمان را فریب دهیم—اشکالی ندارد

خودتان را فریب دهید و خودتان را هم مجبور کنید

که آن فریب را بخورید—واقعا مشکل است که

انسان فریب موردی را بخورد که پای خودش در

تمام مراحل و موارد در میان بوده—شاید در ابتدای

امر حماقت بنظر برسد که آدم خودش –خودش را

فریب دهد در حالی که می داند که این فریب است

ولی اگر پای موضوع مهمتر و اساسی تری در میان

باشد چندان هم فریب خود را خوردن کار بیهوده ائی

نخواهد بود.با توجه به نوع تربیت ما و محیط زندگی

و آموزه های گوناگون نا همگون. ذهن ما موجودی

سخت فریبکار و متلون المزاج هست(مخصوصا

به ذهن شخصیت مستقل میدهم) ذهن برای

اینکه کنترل خود بر زندگی و تفکر ما رااز دست

ندهد بسیار فریبکاری کرده و مخصوصا تجربیات

زیادی را به ما یاد آور می شود تا ما قانع شده و

فرمان زندگی و تفکر خود را از او نگیریم— ذهنی

که لبریز از اندوه است ،ذهنی که از خالی بودن و

تنهائی خویش آگاه است قادر به یافتن چیزی که

فراسوی خود اوست نمی باشد  پس اگر ما اراده

کنیم و خود و در نتیجه ذهن خود را فریب دهیم

بسیاری از مشکلات حل خواهد شد—ترک عادات

یک مورد مفید است که تا اندازه ایی فرمان زندگی

ما را از ذهنیت خارج می کند -تکیه دادن به تجربیات

و مرور آنها نه

ادامه دارد