اقتدار

قدرت- فرمان تجمع به عناصر با استعداد جهان هستی، می دهد.و این موجودیت ها، ناگزیر

فرمانبرداری کرده و جمع می شوند.

همان طوری که آگاه هستید عناصر بسیط، بسیار نادر و در حد نادیده گرفتن، هستند. لذا بنا

به امرقانون بین عناصر ساده، تجمع حاصل شده. تا بتوانند تحت فرمان قدرتهای دیگر هم،

به هستی خود ادامه دهند.

فرایند تجمع تا بی نهایت، ادامه می یابد. و قدرتها، خالق موجودیت های جدید، می شوند.که

پیچیده تر از موجودیت های قبلی بوده. و نهایتا باز تاب قدرت، در این موجودیت ها، زیباتر

و رنگین تر و شفافتراست.

یکی از موجودیت های بسیار پیچیده ومرکب و شگفت انگیز، جامعه انسانی است.

طبق روال مقاله--- جامعه یک آئینه عظیم و توانا است. که انوار قدرت را با جزئیات و

درخشندگی بسیار زیاد، منعکس می کند.

این درخشندگی از نظر جامعه، یک فضیلت بحساب می اید. ولی چه فضیلت باشد. و چه چیز

دیگری، مانع و رادعی در مقابل قدرت ایجاد نمی کند. و به محض این که تخلفی، هر چند

کوچک و بی اهمیت. از قانون قدرت بوجود آید.و در یک قسمتی از آئینه، کدورت حاصل

شده باشد. قانون قدرت، متناسب با آن کدورت، کیفر می کند.کیفر بمعنی مصطلح خیر،

بلکه به این معنی، که قسمت مکدر. از فیض انوارقدرت جاری، محروم گردیده وان

کدورت تحویل قانون جدیدی که شاید، منظور نظر، نباشد. می گردد.پس سخن کوتاه این

که، مراقبت دائم. از شفافیت اجتماع در مرحله بازتاب انوار قدرت جاری ،کاملترین تعریف

اقتدار می تواند باشد.

شفافیت آئینه، یعنی این که، اجتماع قدرت و زمان حاکم (نه حکومت بلکه حتی حکومت)بر

خود را بشناسد. قدرت بهیچ طریقی، تحت تاثیر قرار نمی گیرد.اما شناخت زمان تا حدودی،

کمک می کند. تا جامعه، در انوار قدرت سرشار تری، قرار گرفته و باز تابش انوار قدرت،

بیانگر اقتدار غیر قابل انکار. و در عین حال غیر قابل تعریف، خواهد بود.

قدرت وجود داشته و وجودهم، خواهد داشت. اما زمان و توان دریافت انوار، نیاز به استعداد

دارد. و کوچکترین تخطی از قانون قدرت، موجب تعویض شرایط شده و دافعه قدرت،

موجودیت خاطی را بدون هیچ تاثری از خود، دفع می کند.پس اقتدار، یعنی داشتن استعداد

و سعادت ماندن. تحت امر قدرت مناسب و دلخواه.بمنظور نزدیک شدن ذهنیت، به

تصویرگری زیر، عنایت فرمائید. در یک خیابان تیر های چراغ برق، با یک لامپ پر نور

قرار دارند. یک عابر در این خیابان راه می رود---او از چراغ قبلی، با راه رفتن، دور

می شود. و به نور چراغ بعدی نزدیک می شود—و همین طور، تا آخر خیابان. این

وضعیت تکرار می شود---حالا تصور کنید. این شخص، ناگهان می افتد. افتادن او ،هیچ

خللی در تابش نور هیچ کدام از تیرهای چراغ برق بوجود نمی اورد.

نسبت ما هم، به قانون قدرت جهان هستی، این چنین است. هیچ کدام از حالات ما در

تابش و اجرای قانون قدرت، تاثیری ندارد. البته قوانین زیاد و تا حد بی نهایت، بر وجود

ما و زمان ما، نورافشانی، می کنند. و ما کاملا. در پرتو قانون قدرت هستیم .اما یک چیز،

متغیر است.و آن استعداد و قابلیت ما، در دریافت انوار قانون قدرت، است. مثل کسی که

چتری، در مقابل نور تیر چراغ برق بالای سر خود ،می گیرد.در چنین حالتی با وجودی

که نور وجود دارد. ولی او با ....

ادامه دارد