ادامه مطلب
با توجه به این که در بین علمای مسلمان و شیعه، چنین فرضیه ای یافت نمی شود، بهائیان برای اثبات حقانیت فرقه خود در اعتقاد به مسئله تجلی و مظهریت، به برخی از آیات قرآن استناد می کنند. از این میان می توان به این آیه شریفه اشاره نمود:
” هُوَ الْأَوَّلُ وَالْآخِرُ وَالظَّاهِرُ وَالْبَاطِنُ ۖ وَهُوَ بِکُلِّ شَیْءٍ عَلِیمٌ“. (حدید، آیه ۳)
” اول و آخر هستی و پیدا و پنهان وجود همه اوست و او به همه امور عالم داناست“.
حال باید دید که بهائیت در مسئله نبوت یا به تعبیر آن ها مظهریت، چگونه از این آیه استفاده می کند.
بهائیان معتقدند که بر اساس این آیه شریفه، باید بتوان در ظاهر نیز خدا را مشاهده کرد. اما در این میان، ذات خداوند که در تصور آن ها متعلق به عالم حق است، به هیچ عنوان قابل دسترسی نیست، پس، تحقق صفت «الظاهر» را باید در یکی از مخلوقات جستجو نمود.
به بیانی روشن تر، در برداشت بهائیت از این آیه سوره حدید، خداوند خود را با صفت «الظاهر» معرفی می کند. در حالی که ذات خداوند را نمی توان دید. بنابراین، برای حل این مشکل، مخلوقاتی را تصور می کنیم به نام انسان کامل یا «مظهر امر» که به دلیل مراتب بالای ایمان، از بیشترین میزان تجلی خداوند بهره می برند. از این رو، آن ها . ظاهر کننده خدا در نظر می گیریم.....
ادامه دارد
من کی ام...برچسب : نویسنده : atelon4d بازدید : 17