تجربه-عرف17/1

....ادامه مطلب

گاهی برای اینکه بیننده، تحت تاثیرِ قصه قرار بگیرد. و بقول

معروف، بیشتر احساساتی شود. کارگردان و قصه نویس از

کودکان ،بهره برداری میکنند. که این مورد، مطلقا مورد پسند

من نیست.در مورد داستانهایی که برای کودکان ونوجوانان

ساخته میشود .دقت بسیار زیادی، لازم است. که من در اینمورد

تخصص ندارم .ولی تا این اندازه میدانم که، مسئولینِ متخصص

حتما باید در این مورد، وجود داشته باشند و به اینگونه امور

وسواس گونه، نظارت کنند. یکی دیگر از عواملی که در ج.ا

زیاد مورد استفاده(سوء استفاده)قرار،میگیرد. ساختن فیلمهای

امیدوارکننده است. که تماما با پایان خوش، به اتمام میرسند.

آنقدر در این مورد، زیاده روی شده ،که باعث فرار بیننده ها

گشته است. استفاده نکردن و یا کم استفاده کردن، از بافت

درست و منطقیِ اصولِ دراماتیک، نیز از نقاط ضعف

فیلمسازان ایرانی ،است. که رواج زیادی پیدا کرده .

یکی دیگر از شکستهای فیلمسازان ج.ا کپی کردن فیلمهای

قبل از انقلاب از نوع آبگوشتی آنست. که تا اینجای کار

توانسته فرهنگِ فیلم دیدن و دانش تماشگر، در مورد نمایش

را تا حدِ فاجعه آمیزی، تنزل بدهد.یک مورد قابل ذکر

هم اینست که، معمولا در فیلمهابرای  نقش های منفی  از

اسامی کاملا ایرانی، استفاده میشود. و نام آدم خوبهای فیلم

هم همه عربی، است. همچنین دست فیلمسازان در مورد

استفاده کردن از شخصیتهای اقوام مختلف، بسیار بسته

و محدود است. بطوری که انگار تمام قصه ها برای

فارسی زبانان و تهرانی ها اتفاق، می افتد. که این موضوع

تا کنون، باعثِ بسیاری از ضعف ها، در قصه گوئی و

باضافه مهاجرتِ زیاد، بسمت تهران شده است. قصه گوئی

 باید ناشی از وضعیتِ فرهنگی- اقتصادی-مالی

عقیدتی-دانش-باورها –تخیلات- خرافات- سیاسی

مردم ایران، باشد.در بیشتر این فیلمها ،فیلمساز در هپروت

فضای داستانی خود، گرفتار است. و غالبا به این موضوعات

نمی پردازد.نمونه اش اینست، در بسیاری از فیلمها و سریالها

داخل منزل و آشپزخانه ها، نمایش داده میشود.دکوراسیون

آشپزخانه ها، گویای وضعیت متوسط و یا خوبِ اقتصادی

نقش ها است. حالا تصور کنید. در شهرستانها، که امکانات

اقتصادیِ محدودی دارند. تماشگر با دیدن وضعیتِ زندگی

یک شخصِ متوسط، در تهران و مقایسه آن، با وضعیت زندگی

خود ،که آنهم در سطح شهرستان ،متوسط است. ممکن است

به چه چیزهایی، فکر کند.نمایش چشم اندازها و خیابانهای

تهران و اینکه در داستان،  بهر صورت، تهرانی ها از در

 آمد کافی برای گذران زندگی، برخوردار هستند.

ادامه دارد...