رهیافت11/1

........ادامه مطلب

عادت به کادو دادنهای سنگین در موارد متعدد و اینکه

اگر بهر دلیل نتوانستیم کادوی مورد نظرِ خودمان را بدهیم

احساس حقارت کرده و حتی آنرا در مقابل کادو گیرنده

بزبان هم، میاوریم.همچنین اگر کسی کادوی ارزان قیمتی

به ما داد. صرفنظر از هنر و زیبائی آن کادو، اورا با چشم

دیگری، نگاه میکنیم و بلافاصله کادوی او را با کادوی

خودمان، مقایسه میکنیم و گله مند، میشویم. و تصور ما

اینست که اگر طرف به ما احترام میگذارد. نشانه این احترام

دادن کادوی گرانقیمت، به ماست. این عادت چه بسیار

 روابط را، قطع کرده و به دوستی ها ،خاتمه داده است

عادت بعدی هم ،چیزی شبیه موردِ فوق است. ما عادت

کرده ایم که اگر به میهمانی، میرویم. میزبان باید حتما

از ما با غذاهای گوناگون و سنگین، پذیرائی کند. و اگر

میزبان با یک نوع غذای ساده ،از ما پذیرائی کند. آنرا

حتی توهین بخود ،حساب میکنیم و در بیشتر موارد

رفت و آمد خود را با آن خانواده، قطع میکنیم

ما در چنین میهمانی هائی، اصلا متوجه صفا و صمیمیت

میزبان، نمی شویم و او خود نیز از این بابت، بشدت

احساس حقارت، میکند.تمام این اتفاق، ناشایست است.

و ما باید هر چه زودتر، این عادت را ترک، کنیم

در مقام میزبان، میتوانیم با توجه به شرایط اقتصادی

میهمان، از او پذیرائی کنیم. و در همین حد هم، نسبت

به پذیرائی اواز خودمان ، با گذشت باشیم. رفت وآمدها

 بمنظورایجاد مودت و دوستی و نگهداری رشته فامیلی، است

اگر ما این رفت وآمد را تبدیل به نمایش توانائی های

مادی خود بکنیم و میهمانان خود را با محوریتِ شکم

پذیرائی و احترام کنیم. پس باید این عادت را، ترک کرده

ودر نحوه تفکر خود، تجدید نظر کنیم.

ممکن است طی یکسال، چهار یا پنج شب برای ما مهمان

بیاید و شب را بماند. برای این استثنا، توجه کنید که چقدر

فضای خانه را، اختصاص داده ایم. همیشه نگران میهمانان

شب خواب، هستیم .اگر تفاوت قیمت یک خانه متناسب با

تعداد نفرات خانواده و آن منزلی را که اکنون داریم .حساب

کنیم. میتوانیم از محل سود بانکی این مبلغ، میهمانان خود را

در بهترین هتلها، بخوابانیم.این نگرانی در مورد آینده، دقیقا

ریشه در فرهنگ کشاورزی، دارد. و البته با نحوه تفکر ما که

اینطور عادت کرده، قبولِ اینکه بتوانیم از مهمانان خود، در هتل

پذیرائی کنیم .چندان آسان نیست

ما بهر حال و همیشه ناگزیریم به بعضی از مسائل و موارد پایان

بدهیم.ما طبق عادات و سنن خود، تقریبا قادر نیستیم، به چیزی

پایان دهیم. و در مورد حتمی ترین اتفاقی که بدون استثنا برای

همه می افتد، دقت کرده اید. در برگه های ترحیم می نویسیم

(درگذشت ناگهانی ) این موضوع نشان میدهد .

ادامه دارد......