رهیافت10/11

یکی از عوامل مهم در ایجاد غم و افسردگی تنهائی است

اخیرا بدلایل اقتصادی سن ازدواج بالا رفته و جوانانی که

قاعدتا باید با همسر خود، زندگی میکردند اکنون تنها بسر

میبرند. این جوانان معمولا در خانه والدین هستند. ولی تنهائی

ایشان با حضور والدین ،از بین نمی رود. آنها نیاز به همدم  و

همراز دارند. و ارضا قوای جنسی هم که کاملا طبیعی و

مشخص است. و چنانچه این رضایت طبیعی حاصل نشود.

انواع گرفتاریها برای جوان پیش میاید.جوانان میتوانند با تقویت

روابط اجتماعی خود و حضور در جمع دوستان و اجرای

ورزشهائی مانند راه پیمائی و کوهنوردی تا حدی از بند

تنهائی رهائی یابند .یکی دیگر از عوامل تنهائی، دانش

ودانائی است. معمولا آن دانش و دانائی ،موجب تنهائی

هست. که با آگاهی همراه نباشد.

برخی از جوانان با توجه به دانشی که اندوخته اند.متخصص

و یا فوق تخصص شده اند. حتما فکر میکنید او در یک وضعیت

عالی و یا حداقلش از یک وضعیت معمولی برخودار باشد.

اما اینطور نیست. این جوانان که بیشتر اوقات عمر جوانی

را بمصرف علم اندوزی رسانده اند .به احتمال زیاد از بدست 

آوردن مهارتهای زندگی و لذت های گاه بگاه آن غافل بوده اند

.ناشیگری آنها در ایجاد ارتباط و ناتوانی شان در بهره گیری از

فرصتهای زندگی معمولی آنها را، تنها میکند.اگر ایشان به

گذشته خود نگاه کنند. متوجه خواهند شد که هدف کامل

آنها، متخصص شدن بوده و آنها با توجه به این موضوع،

تمام عمر و جوانی را به درس خواندن و تحصیل گذرانده اند

شاید تعدادی از ایشان باز هم به تخصص خود، ادامه دهند و

آنقدر درس بخوانند تا به سن میانسالی رسیده واز شور و

شوق زندگی، بیفتند. مردم اطراف این متخصصین هم زیاد

قادر به برقراری رابطه با اینگونه متخصصین نیستند. و ممکن

است گاهی کسی از ایشان سئوالی در باره تخصص شان

و رفع مشکل خود ، بکند.اعضا خانواده برای تحصیل کردگان

سطح بالا، ارزش زیادی قائل هستند و بخصوص خانمهای

متخصص به پدر ومادر خود وابستگی خاصی دارند . حالا در

نظربگیرید با مرگ یکی از والدین، چه ضربه ائی به این افراد

تنها واردمیشود. لازم است کسانی که آینده خود را وقف

علوم ودانش، میکنند و معمولا هم ازدواج نکرده اند. حتما

به نیازهای روحی و جسمی واجتماعی و ارتباطی متناسب

با جامعه ما، توجه کافی کرده و آنها را زندگی کنند. خوبست

بدانیم علم و دانش قادر نیست برای شما بدون آگاهی،

آرامش بیاورد. آگاه باشید که شما هم یک انسان هستید با

تمام نیازهایش که وجود این نیازها، هرگز تحت تاثیر علم و

دانش شما قرار نمی گیرد. البته ممکن است با کمک علم

و دانش نیازها را سرکوب کرد ولی نابود نمی شوندو در

سالهای میانسالی حتما نیازها، شما را وادار خواهند کرد.

که از دانش طلبی صِرف خود احساس پشیمانی کنید.

بسیاری از متخصصین ودانشمندان جهت مخفی کردن

مشکلات خود در این باره....به موارد و مسائلی پناه میبرند

که اتفاقا مورد توجه جامعه هم، ممکن است قرار بگیرند.

اما این توجهات و بیشتر ازآنهم،قادر به زدودن زنگار تنهائی

از قلب ایشان نیست. هیچ لذت و معجزه ائی بالا تر از این

نیست که شما دست طفل خود را بگیرید و با او راه بروید

و در حالی که مراقب او هستید به قد وقامت کوچلوش

نگاه کنید.

از اینکه بنا به ضرورت از جملات منفی استفاده کردم

عذر میخواهم. شاد و پیروز باشید