چالش همسر 72

ادامه مطلب

پائین تر حتما به یک دروغ می رسید.این نمونه را من

با همین طریق از میان غزلیات (سیف فرغانی) پیدا

کردم.عنایت بفرمائید(باغ با خیل گل خویش ،چو شب

با انجم---بتماشای مه روی نگار آمده است)حالا در

جواب انتقاد هم ممکن است بگویند منظور شاعر خدا

بوده. بهر حال شعر یک دروغ است و هرگز ستارگان

کوچکتر از ماه نیستند که بتوانند بدیدار او بیایند و باغ

هم قادر نیست گلها رابجائی ببرد. البته از کم سلیقه گی

خودم در انتخاب مثالهاعذر می خواهم منظورم وجود

دروغهای بزرگ و واضح در اشعار و ادبیات فارسی

و تاثیر مخرب آن در تفکرو گفتار و نوشتار فارسی

زبانان است. واقعا تا به این موضوعات و ریشه های

پنهان و آشکار دروغ در جامعه توجه نکنیم قادر نخواهیم

بود از مهلکه دروغگوئی نجات پیدا کنیم.

تا همین مقدار که به وجود و سوابق دروغ در جامعه

اشاره کردم ،کفایت میکند.

در زناشوئی و زندگی ، مردان و زنان ایرانی براحتی

بهم دیگر و به فرزندان خود، دروغ می گویند. در مقابل

سئوال و احیانا اعتراض همسر، اولین جمله و یا موضوعی

که بنظرشان می رسد. و آنها را موقتا از وضعیت ناجور

خلاص می کند را، بر زبان می اورند. درفن دروغگوئی

بعضی از آدمها، آنچنان ماهر و ورزیده هستند. که گاهی

خودشان هم دروغهای خود را باور می کنند.

چون دروغگوئی بصورتِ عادت اولیه و قطعی مردم در

آمده، لذا زمانی که بعضی از دروغها فاش می شود. دروغگو

باز هم به دروغ ،می گوید. حالِ شما در آن زمان، خوب نبود

منهم یک چیزی گفتم، شما را راحت کنم .و احتمالا یک، ببخشید

هم چاشنی کلام می کند. هیچ گاه شنوندگانِ دروغ و خود شخص

دروغگو نمی خواهند، به قبح گفتارِ دروغ بیندیشند. و یا به آن

اعتراف کنند. جالب است که اگر کسی در جامعه پیدا شود

که دروغ نگوید، به او ساده لوح و بی عرضه، خطاب می کنند و

عجیب است که کلیه امور، اعم از شخصی و اداری و اجتماعی..

ادامه دارد

+ نوشته شده در شنبه شانزدهم بهمن ۱۴۰۰ ساعت 10:53 توسط سید محسن موسوی  |