رهائی از دانسته گی-14

ادامه مطلب

تمام اوراد و اذکار باعث تقویت حیرت انگیز ذهن

شده و کار تا جائی پیش می رود که تمام امور

زندگی شما در اختیار ذهنیت شما قرار گرفته و

شماناخود آگاه مسائل جدید زندگی در زمان

حال را، باراه حلهای کهنه و فرسوده ذهن خود،

می خواهید حل کنید. که این فرایند موجب

تراکم مسائل زیادی در ذهن و وجود شما شده

و ممکن است تا مرز افسردگی و حتی خودکشی

نیز ما را پیش ببرد—هیچ تصمیم و تکرار و هیچ

وردی را انجام ندهید حتی این پیشنهادهای مرا

هم در صورتی که تصمیم واقعی دارید پس از

خواندن فراموش کنید. و با تهیه لیست از ترسها

و عادات خود ابتکار عمل را از ذهن خود بگیرید—

اصولا یادداشت کردن وقایع و تصمیمات و

رویدادها ،تا اندازه زیادی ذهن را آرام می کند.

یک اقدام مهم و اساسی را باید در نظر بگیریم

و آن--مهم ندانستن امور هست—ما معمولا

زمانی که وقایع و حتی عشق های قدیمی خود

را بیاد می اوریم. اهمیت چندانی برایشان قائل

نیستیم. خب چرا ما در بند ذهنیت و زمان بمانیم؟

تا وقایع اهمیت خود را از دست بدهند.فورا و یا

بعد از گذشت یکی دو روز موضوع را کلا

از فاز اهمیت خارج کرده وحکم ابدی صادر

می کنیم .که فلان موضوع فاقد اهمیت است.

این عرض من با بی خیالی و بی اهمیتی تفاوت

دارد—در حالت بی خیالی یک مسئله کلا کنار

گذاشته می شود و تصمیم به محوموضوع است.

ولی عرض من مشعر بر این است که وقایع را

کاملا بررسی کرده و با شناخت کامل اگر لازم

بود، اقدامی انجام دهیم. این کار را می کنیم .

و اگر بهر دلیل نخواستیم و یا نتوانستیم اقدامی

بکنیم. حکم را صادرکرده و پای بند حکم خود

می مانیم. و دیگر هی موضوع را بیاد نمی اوریم.

و کنترل موضوع را از ذهن خود می گیریم. و اگر

تشخیص دادیم که ممکن است باز به این موضوع

نیاز پیدا کنیم. آنرا در تقویم خود با کمترین

کلمات یادداشت می کنیم—هنر یادداشت کردن

هم، این است.که عین واقعه رامی نویسیم. و

از نوشتن تصمیمات و تجزیه و تحلیل مسئله و یا

هر نوع قضاوت خود داری می کنیم. مثلا

می نویسیم امروز با خواهرم سر موضوع

پسرش بحث کردیم-بحث ما خوب و درست

نبود—همین اندازه کفایت می کند—زیرا بجای

این که بعد از ده سال دیگر خواهر و خواهر

زاده خود را ببخشیم .

ادامه دارد