رهائی از دانسته گی 45

ادامه مطلب

حتی در نوشتن روی کاغذ و یا انتشار در فضای مجازی، حتما به یک موضوع واحد در هر نوشته دقت لازم مبذول دارید—اگر در فضای مجازی کسی به اعترافات شما عکس العمل نشان داد. احساس نزدیکی با او و یا هر شخص نکنید. و فقط تشکر و تمام .استقبال از موضوع شما، باعث تشویق شما، نشود. که مراحل ایمنی اطلاعات را فراموش کنید.اگر اطلاعاتی را در فضای مجازی منتشر می فرمائید. لازم نیست. حتما به واقعی بودن آنها اشاره ایی بشود و می توانید بعد از گذشت زمانی مناسب آنها را حذف نمائید. درست مثل سوزاندن کاغذ نوشته شده-افرادی وجود دارند که دارای بینش منفی، هستند. و مشکلات زندگی آنها را بدبین و نق نقو کرده-این اشخاص می توانند. بدون قضاوت کردن و نق زدن موضوعات درونی خود را بنویسند. و یا در صورت مراجعه به متخصص، مواظب باشند که اصراری در متقاعد کردن دیگران، نداشته باشند. مثلا نخواهند به من ثابت کنند. که دنیا چنین است . و چنان نیست. و یا ایشان بدشانس هستند. و گرفتار مردم زبان نفهم، و یا نامرد شده اند—اینها خودش نوعی قضاوت است. که نمی تواند واقعا ذهن را به آرامش برساند—اعتراف یعنی بیان گناهان و اشتباهات خودمان، بدون قضاوت و بالا و پائین کردن—حالا اگر در بین اعترافات، بخواهیم از وضعیت اجتماع و مردم و....گلایه کنیم. در حقیقت اصل اعتراف را از بین برده و مشغول عمل بیهوده قضاوت شده ایم—کسانی که اعتراف شما را گوش می کنند. درست مثل کاغذ و صفحه اینترنت شما، فاقد قضاوت هستند. و فقط می بینند. و می شنوند. پس فرصت را از دست ندهید. و شما هم بدون قضاوت و یا جلب نظر، منحصرا اشتباهات و گناهان خود را بیان کنید.

ادامه دارد