رهائی از دانسته گی 50

ادامه مطلب

و ما بدون توجه به محدودیت های حافظه و زیان های احتمالی، که از انباشت مطالب بی ارزش و کم ارزش متوجه زندگی ما می باشد. همچنان به وضعیت موجود مسائل ادامه می دهیم-شاید با خواندن این مطالب، نیاز بشود. ما سری به سایر موارد حافظه خود بزنیم .و فرضا دقت کنیم. که خاطرات چشائی ما چه میزان است. و یا اصلا قادر به تصور یک منظره که سالها پیش دیده ایم هستیم. و یا نیستیم.البته بعد از حافظه کلامی، حافظه بویائی پایدار ترین حس ما هست. ولی در مقایسه با حافظه کلامی، اصلا قابل مقایسه نخواهد بود.راه خالی کردن حافظه از ذخائر کلامی این نیست، که دیگر به سخنان گفته شده گوش ندهیم. بلکه راه اینست. که شبها قبل از خواب و در یک حالت آرامش ،تمرین کنیم. و حافظه خود را از ذخیره های کلامی مربوط به سالیان و زمانهای پیش، تخلیه کنیم.برای موفقیت در این امر لازم نیست. ما از نظر اهمیت به کلامها نظر کنیم. چون در این صورت، بار حافظه افزایش یافته و ما بیشتر از قبل اسیر ذهنیت های کلامی می شویم. بهتر است. بدون هیچ ترتیب خاصی هرچه را که بیاد می اوریم. قصد کنیم . و آن را به فراموشی بسپاریم .قصد فراموشی بسیار موثر و کار ساز هست .مثلا شما در مورد موضوع ---جیم---قصد می کنید. که فراموش شود. بعد از این قصد، دنباله گفتگوی درونی در این مورد را رها کنید. و دوباره در باره این موضوع خاص ،به ذهن خود مراجعه نکنید. همان قصد شما، در آینده نزدیک باعث تخلیه حافظه شما از آن موضوع می شود. و البته این مطلب را برای کسانی که شک دارند. مبادا در اینده به این موضوع نیازمند شوند. عرض می کنم—در شرایط خاص و نیاز واقعی، موضوع کامل و شفاف، دو باره در ذهن شما متبلور می شود. ولی تا زمانی که نیاز نباشد طبق قصد شما این موضوع از حافظه شما، حذف است.یکی دیگر از راههای تخلیه ذهن از کلام، تمرین جایگزین کردن دریافتهای سایر حواس است—سعی ....

ادامه دارد