رهائی از دانسته گی 53

ادامه مطلب

دیگر آن انس و الفت و عرقی که دوستی های محله ایی داشتند به چشم نمی خورد.کل جوانان در حال حاضر تحت تاثیر فیلمهای تلوزیونی و بیشتر تحت تاثیر رسانه های کامپیوتری هستند و نکته قابل توجه در تمام این نوع ارتباطات نداشته حس مهر و محبت به همدیگر و مشاهده فداکاری های دوستانه نسبت به هم قرار دارند.ارتباط بین افراد و ایجاد دوستی ها که زمانی سرمایه بزرگی برای اشخاص به حساب می امد رنگ باخته اند و غالبا به ارتباطات سطحی و زود گذر و مناسبتی تبدیل شده اند.البته بجای خود شاید خسارات ناشی از تبدیل دوستی های سنتی به به ارتباط های مدرن را توضیح خواهم داد.با از بین رفتن دوستی های سنتی آداب و رسوم دوستی و فرهنگ فولکلور و انواع بازی های ملی نابود شده اند و تا دیر نشده باید دلسوزان نسبت به جمع آوری و احصا باقیمانده سنت های ارتباطی جوامع مختلف ایرانی اقدام جدی به عمل آورند. حالا اگر از دست رفتن سرمایه های ملی مردم را هشیار می کرد تا ارزش های مناسبی را جایگزین کرده و در جهت تولید فرهنگ جدید ارتباطات تلاش نمایند می شد گفت که کهنه شدن فرهنگ سنتی نیاز به نو آوری و تجدید حیات داشت ولی متاسفانه در جامعه ما طی صد سال گذشته فقط ما سرمایه های ملی و اجتماعی ارزشمند خود را از دست داده و هیچ جایگزین مناسبی که در خور اجتماع ایرانی باشد بوجود نیاورده ایم.شاهد هستیم که اقوام و طوایف ایرانی با مهاجرت به شهرها و مراکز استانها طی ده سال کلیه آداب و رسوم قبیله خود را فراموش کرده و فرزندان این مهاجران کاملا با فرهنگ ابا و اجدادی خود بیگانه شده اند و در بسیاری از موارد شاهد از بین رفتن لغات زیبای مناطق مختلف هستیم .گنجینه لغات اقوام ایرانی یک سرمایه واقعی و جدی و پر اهمیت از هر نظر است و نابودی هر کلمه از این گنجینه و یا متروک شدن یکی از اداب منطقه دیگر هرگز جایگزینی ندارد و ما دچار خسران ابدی خواهیم بود. جلوگیری از سقوط فرهنگها و نابودی مراسم و مناسک به عهده رسانه های ملی بوده و صدا و سیما باید کاملا با احساس مسئولیت در این مورد در جهت حفظ این آثار بصورت دائم اقدام کند.البته قبل از سال 57 رادیو ایران یک برنامه داشت که آقای انجوی شیرازی آن را اجرا می کرد و در این برنامه سعی شده بود تا آثار و مراسم و مناسک اقوام گوناگون ایران بصورت عکس و صدا جمع آوری شود.در سالهای بعد از 57 هیچ برنامه ایی که نشانگر حس مسئولیت در این جهت باشد نه شنیده ام و نه دیده ام.

پس آموزشهای اجتماعی جوانان نیز کم اثر و سطحی و غالبا بی اهمیت است.و البته تا یک برنامه درست تدوین نشود و این سرمایه را حفظ نکنیم آینده بدتری خواهیم داشت.

پایان401/9/15