ریشه درد2

ادامه مطلب

یکی از بزرگترین و شاید اولین های درد در این سرزمین کهن---دروغ---است.متون باز مانده از جهان باستان و مضامین دینی که تعدادی از آنها را در ادامه خواهم آورد نشان می دهد که دروغ از دیر باز متفکرین و مومنان این سرزمین را آزرده و پیامبر بزرگ باستانی زرتشت از این بلا به اهورا مزدا پناه برده است---اگر نوشته من تنها موفق شود که زشتی و مصیبت این درد را منتقل کند وظیفه ملی و تاریخی من انجام شده است.خواننده گرامی هیچ دروغی چه مصلحتی و چه مفید و چه تربیتی و چه تقیه ---تمام سوزاننده و مسموم هستند.ما نباید روح خود و شنوندگان و خوانندگان خود را به این زهر بیالائیم.دروغ کلید تمام زشتی ها و بدی هاست که متاسفانه ما از نظر قدرت تخریب، این درد را دست کم بحساب آورده ایم .ما چون از کودکی و نوجوانی به این سم مهلک آلوده شده ایم و حاکمان و خطیبان و رسانه ها که همگی دروغگو هستند ما را تا مرز هلاکت به درد دروغ آلوده اند.متوجه فاجعه نیستیم این سم بقدری نابودگر و خطرناک است که اگر ما واقعا تصمیم بگیریم که بقیه عمر را دروغ نگوئیم و دروغ نشنویم ادامه زندگی تقریبا غیر ممکن می نماید.این درد و مصیبت بزرگی است که ما ناچاریم مثل افراد معتاد به هروئین روزانه حتما مقداری از دروغ را یا بگوئیم و یا بشنویم.شاید در این مرحله به تصور برخی باید به خدا پناه برد.اما پناه بردن به خدا قبل از خود شناسی و درک عظمت این درد عظیم، بی فایده است.روح و روان ما ده ها ساله که مسموم این سم کشنده است و قطع ناگهانی آن عواقب دارد.اصلا سعی ندارم عواقب ترک دروغ را بر شمارم.ولی در هر روح و شخصیتی این عوارض متفاوت است و شخص می تواند با آزمون و خطا و به تدریج از دروغ فاصله بگیرد.به خود بسپارید مثلا امروز چند دروغ نگفته اید و یا چند ....

ادامه دارد